ماه گرفتگی انفجاری

 بیشتر مردم ماه گرفتگی ها را به خاطر زیبایی سکوت شب های آن دوست دارند. بیل کوک، فضانورد ناسا، نظر متفاوتی دارد: او به جای سکوت، عاشق انفجار است! 

(عکس: تصویر ذهنی برخورد یک شهاب سنگ به ماه)

بیشتر مردم  ماه گرفتگی ها را به خاطر زیبایی سکوت شب های آن دوست دارند. بیل کوک، فضانورد ناسا، نظر متفاوتی دارد: او به جای سکوت، عاشق  انفجار است!  در صبح سه شنبه، 6 شهریور 1386، سایه زمین برای 90 دقیقه ماه  را می  پوشاند. در این سایه تاریک در ماه، کوک امیدوار است موفق به ضبط نورهای  ناشی از  انفجارهای برخورد  شهاب سنگ ها به ماه و تکه تکه شدن انها شود. کوک رئیس دفتر محیط شهاب سنگ ناسا(NASA’s_Meteoroid_Environment_Office,_MEO)  واقع در مرکز فضایی مارشال می گوید: ” ماه گرفتگی بهترین زمان برای تماشای چنین انفجارهایی میباشد.” کره ماه به مدت بیش از 2 ساعت در سایه زمین خواهد بود و سطح تاریکی را با وسعت بیش از7 میلیون مایل مربع برای مشاهده انفجارهای ناشی از برخورد  شهاب سنگ ها با آن، مهیا می سازد.

انفجار های ماه چیز جدیدی نیستند. گروه کوک، کره ماه را از اواخر سال 2005 میلادی مورد بررسی قرار داده اند  و آنها تا کنون 62 برخورد را گزارش کرده اند. او می گوید: ” شهاب سنگ هایی که جذب کره زمین می شوند، در طی گذشتن از جو زمین، فقط یک  نور خطی بی خطری را تو لید می کنند. اما ماه جوی ندارد و در نتیجه شهاب های ماه به سطح آن برخورد می کنند.” این برخوردها معمولأ انرژی حدود 100 کیلو گرم مواد منفجره تی.ان.تی آزاد کرده  و حفره های چند متری  تولید می کنند که فوران های نوری ناشی از آنها  به قدری روشن هستند که از فاصله 240 هزار مایلی بر روی کره زمین و بوسیله تلسکوپ های معمولی نیز قابل دیدن میباشند. دانیل موزر یکی از اعضای گروه MEO  می گوید: “  تقریبا  نزدیک نیمی  از برخوردهائی را که ما می بینیم حاصل  بارش های  شهابی معمولی نظیر Perseids و Leonids هستند. نیم دیگر شهابهایی هستند که مربوط به دنباله یا سیارک خاصی نمی باشند.

 

(نقشه ای از محل برخورد شهابها در کره ماه که بوسیله گروهMEO  از تاریخ دسامبر 2005 رصد شده اند.)

رصدخانه  MEO که در مرکز فضایی مارشال در هانتس ویل ایالت آلاباما واقع است، دارای 2 تلسکوپ 14 اینچی مجهز به دوربینهای قابل به  فیلمبرداری در نور کم می باشد. موزر و همکارش ویکتوریا کافی صبح سه شنبه آماده به کار خواهند بود. در طول این ماه گرفتگی، آنها امیدوار هستند که شهاب های نا مرئی هلیون (Helion) را رصد کنند. کوک می گوید: ”  شهابهای هلیون از سمت خورشید می آیند که رصد آنها را بسیار مشکل می کند.”  آنها بیشتر اوقات نزدیک به ظهر در آسمان عبور  میکنند، یعنی زمانی که نور خورشید برای دیدن این شهابها بسیار شدید است.

یک لحظه صبر کنید. شهاب از طرف خورشید؟ کوک  توضیح می دهد: “خود خورشید منبع آنها نیست!” ما معتقدیم که شهابهای هلیون از ستارگان دنباله دار قدیمی اطراف خورشید سرچشمه می گیرند که رد پایی از ذرات و گرد و خاکهای خود را در نزدیکی خورشید بجای گذاشته اند. ولی هیچ کس نمی تواند در این مورد مطمئن باشد زیرا تحقیق در مورد  شهابهای هلیون بسیار مشکل میباشد. منجمان تنها تعداد کمی از آنها را در زمان کوتاهی قبل از طلوع یا غروب خورشید می بینند. تلاش برای بررسی شهابهای هلیون بوسیله رادار در طول روز نا موفق بوده است زیرا مداخله  انفجارهای رادیویی خورشیدی و امواج فرستنده های رادیویی زمینی، هر دومیتوانند  تشخیص امواج رادیویی شهابهای هلیون را امکان ناپذیر سازند.

 

(رصد خانه MEO در مرکز فضایی مارشال)

ادامه مقاله را در سایت موسسه علمی شیرین بخوانید : http://shirin.mit.edu/blog/?p=567

مترجم: ابوطالب نکوییان

ویرایشگر: مینا جعفرپور

منبع	سایت موسسه علمی شیرین
نویسنده	ابوطالب نکوییان
کد بایگانی مطلب	1189442396
بیننده	313